De taxus, venijn en medicijn

De taxus is een echte Europeaan. Maar de plant is ook oorspronkelijk terug te vinden in Noord-Afrika en Noord-Iran. Het is een langzame groeier, maar wel een ijzersterke. In Engeland zijn taxusplanten teruggevonden die eeuwenoud zijn.

Vormsnoei
Doordat hij zo langzaam groeit, leent de taxus zich buitengewoon goed voor vormsnoei. Je vindt hem terug in allerlei kasteeltuinen in de meest bijzonder gesnoeide vormen, samen met zijn gesnoeide-maatje de buxus.

Venijnboom
In de volksmond wordt deze conifeer ook wel Venijnboom genoemd. De taxus is een giftige plant, vandaar deze oneerbiedige bijnaam. Het blad en de takken, maar vooral de pitten van de prachtig mooie rode bessen bevatten een stofje dat taxine heet. Een woord dat niet voor niets gelijkenis vertoont met het woord toxine, dat giftig betekent. De taxine verlamt de hartspier en het ademhalingscentrum. De taxus is dan ook geen goede erfafscheider voor weides waar dieren grazen. Wanneer de dieren aan de conifeer zouden knabbelen, zou dit desastreuze gevolgen kunnen hebben.

Hun giftige sappen kwamen de Engelsen in hun strijd tegen de Fransen in de 15e eeuw goed van pas. Het taxushout is taai, sterk en zeer veerkrachtig en werd daarom gebruikt om pijl en boog van te maken. De pijlen werden natuurlijk ingesmeerd met taxusgif.

Conifeer
De conifeer heeft echter ook een ander gezicht. Bepaalde ingrediënten uit de plant kunnen bij een uiterst zorgvuldig samengestelde kuur een hulp zijn bij de bestrijding van bepaalde soorten kanker. De stoffen uit de taxus moeten hiervoor wel een zeer specialistische behandeling ondergaan. Zelf dokteren met de taxus is geen goed idee.